Şiir Dağı
Merhum Cahit Zarifoğlu’na
I.
Bugün de akşam oldu
Bir yaprak daha düştü toprağa
Çıkarken hızla merdivenleri gördüm
Tüm basamakları tükenmiş ömrün
Henüz işin başındayım ben
Yeni oturmuşum bu dünya sofrasına
Üç kez çıkmadım dünya dağlarına
Bir avuç bahar yaşamadım daha
Dışarı çıkmak istiyorum şimdi
Bir tay gibi koşmak istiyorum kırlarda
Gülle karşılayın gülerek karşılayın eşlerinizi
Çocukları sevin ölümlü dünyadır dünya
Dışarda
Bir bahar güneşi vurmuş dağlara
Bir yanardağ patlamış sanki
İçimde acı sağnakları
Dağlara çıkın yüce dağlara çıkın benim için
Seyredin nasıl akıyor ırmak denize
II.
Akşamları
Evde baba bekleyen çocuklara
Ölümü nasıl açıklasın şimdi
Anne bu zarif çocuklara
Biz yine geç kaldık tırmandık Beylerbeyi yokuşlarını
Sen erken çıkmışsın yola yine erkenden karşıladın bizi
İstanbul’da suyu çekilmiş çeşmeler gibi
Öyle kurumuş dudakları
Koşan at yeleleri sanki siyah saçları
Gözleri tarifsiz Osmanlı gözleri
Bir şiir dağı devrildi kalbim
Bir hazine gömdün bugün toprağa
Derin serviler altına
Zarif bir can bıraktın
Osman SARI